توی جامدادی

یه دنیا رنگه...

یه دسته مدادرنگی

که هر کدوم یه گوشه ای نشستن

یکی کوتاهه

و یکی بــــلـنـــد

سفید رسید به آسمون

تا به ماه یه دنیا نور عیدی بده...

آبی رسید به دریا

تا زندگی ماهی ها رو از نو رنگ کنه...

سبز پرید روی خاک

تا با کاشتن چمن ها،

خاک مرده رو زنده کنه

زرد پرواز کرد پیش خورشید

تا دریای مهربونی و گرما رو هدیه خورشید کنه

شاید تو هم ناامیدشده باشی ولی چه فایده داره؟

این همه غصه و اندوه

حالا که دنیا این قدر قشنگه

پس تو هم با لبخندت زیباترش کن....

به نوشته خودم

کپی بی کپی!

            نســـــیم صبـــــگاهی خبــــری آورده           که بهار آمده و عــــطر دیــار آورده

   صوفیــان رقص کنان ســاغر و پیمانه زدند          که بهـار آمده و باده ی ناب آورده

از زمین تا به فلک جشن و سروری برپاست      که بهار آمده و مژده زِ یار آورد

  مطربـــــا با ســاز دل ها بار دیگر بنــواز            که بهــــار آمده آوای نماز آورده

 در گلشـــن امّیـــد شکفتـــــــه گل یـــاس        که بهار آمده و شور به بار آورده

شعر از خودم بود